OpenSees ، مخفف عبارت Open System for Earthquake Engineering Simulation ، سیستمی کد باز برای شبیه سازی در مهندسی زلزله است. این چهارچوب نرم افزاری برای شبیه سازی پاسخ لرزه ای سیستم های سازه ای و ژئوتکنیکی به کار می رود و به کاربران این امکان را می دهد تا تجزیه و تحلیل عناصر محدود را با زبان برنامه نویسی انجام دهند و توسعه دهندگان می توانند برنامه های رایانه ای عناصر محدود سری و موازی را به عنوان مفسر ایجاد کنند.
برای 15 سال گذشته ، Tcl زبان اصلی اسکریپت نویسی بود که ماژول های ساخت و تحلیل مدل OpenSees به آن متصل می شدند. اخیرا برای ارائه گزینه های مختلف زبان اسکریپت نویسی به ویژه پایتون، واسط مترجم OpenSees برای فراهم کردن قابلیت های چند مفسر اصلاح شده است که این بازسازی، منجر به ایجاد OpenSeesPy به عنوان یک ماژول پایتون شده است.
با استفاده از ماژول OpenSeesPy ، کاربران می توانند برنامه هایی را توسعه دهند که از ویژگی های منحصر به فرد چندین زبان برنامه نویسی استفاده می کنند در حالی که از مدل ها و الگوریتم های پیشرفته تجزیه و تحلیل عناصر محدود استفاده می کنند.
در این صفحه به قابلیتهای این ماژول و همچنین ارائه مثالهای متنوعی پرداخته می شود.
مدل به مجموعه گرهها، المانها، شرایط تکیه گاهی، الگوهای بارگذاری و کلا تمامی مواردی اطلاق می شود که بوسیله آنها فیزیک مسئله تعریف می شود. در اینجا تمامی دستوراتی که در زبان برنامه نویسی TCL برای مدلسازی سازه از آنها استفاده می شد، معادل سازی می شوند.
- constraints
- numberer
- system
- test
- algorithm
- integrator
- analysis
- eigen
- analyze
- basicDeformation
- basicForce
- basicStiffness
- eleDynamicalForce
- eleForce
- eleNodes
- eleResponse
- getEleTags
- getLoadFactor
- getNodeTags
- getTime
- nodeAccel
- nodeBounds
- nodeCoord
- nodeDisp
- nodeEigenvector
- nodeDOFs
- nodeMass
- nodePressure
- nodeReaction
- nodeResponse
- nodeVel
- nodeUnbalance
- numFact
- numIter
- printA
- printB
- printGID
- printModel
- record
- recorder
- sectionForce
- sectionDeformation
- sectionStiffness
- sectionFlexibility
- sectionLocation
- sectionWeight
- systemSize
- testIter
- testNorm
- version
- logFile
- convertBinaryToText
- convertTextToBinary
- database
- InitialStateAnalysis
- loadConst
- modalDamping
- reactions
- remove
- reset
- restore
- save
- sdfResponse
- setTime
- setNodeCoord
- setNodeDisp
- setNodeVel
- setNodeAccel
- setPrecision
- setElementRayleighDampingFactors
- start
- stop
- stripXML
- updateElementDomain
- updateMaterialStage
- wipe
- wipeAnalysis
- setNumthread
- getNumthread
- mesh command
- remesh command
- PFEM integrator
- PFEM SOE
- PFEM test
- PFEM analysis
- parameter
- addToParameter
- updateParameter
- setParameter
- getParamTags
- getParamValue
- computeGradients
- sensitivityAlgorithm
- sensNodeDisp
- sensNodeVel
- sensNodeAccel
- sensLambda
- sensSectionForce
- sensNodePressure
- randomVariable
دستورات موازی در حال حاضر فقط در نسخه Linux کار می کنند. OpenSeesPy موازی مشابه OpenSeesMP است که کاربران را مجبور می کند مدل را به پردازنده های توزیع شده تقسیم کنند.
همچنان می توانید نسخه تک پردازنده را مانند گذشته اجرا کنید. برای اجرای نسخه موازی ، باید یک پیاده سازی MPI مانند mpich را نصب کنید. سپس اسکریپت های پایتون خود را در خط فرمان فراخوانی کنید
mpiexec -np np python filename.py
که در آن np تعداد پردازنده های مورد استفاده است ، python مفسر پایتون و filename.py نام اسکریپت است.
درون اسکریپت ، OpenSeesPy همچنان به صورت وارد می شود
import openseespy.opensees as ops
- getPID command
- getNP command
- barrier command
- send command
- recv command
- Bcast command
- setStartNodeTag command
- domainChange command
- Parallel Plain Numberer
- Parallel RCM Numberer
- MUMPS Solver
- Parallel DisplacementControl
- partition command
دستورات mesh , remesh باید بصورت زیر فراخوانی شوند.
دستور DiscretizeMember باید بصورت زیر فراخوانی شوند.
- mesh command
- remesh command
- DiscretizeMember command
این صفحه اصلی برای لیست ماژول های پس پردازش OpenSeesPy است. برای دستورات و مستندات ، زیرصفحه های مربوطه را بررسی کنید.
دو ماژول رسم نقشه OpenSees وجود دارد:
- Get_Rendering command
- ops_vis module
این ماژول ها همچنین حاوی توابع کمکی و سایر دستورات پس پردازش هستند که داده ها را برای رسم آماده می کنند.
توجه داشته باشید که می توانید از هر دو ماژول به طور هم زمان (حتی نام یکسان)
به عنوان مثال plot_model () در یک اسکریپت OpenSeesPy منفرد با تشخیص آنها به شرح زیر استفاده کنید:
- Structural Examples
- Earthquake Examples
- Tsunami Examples
- GeoTechnical Examples
- Thermal Examples
- Parallel Examples
- Plotting Examples
راهنمای دستورات مدلسازی
[ Model commands ]
این دستور ابعاد و تعداد درجات آزادی پیش فرض مدل را تنظیم می کند.
شکل کلی استفاده :
model(‘basic’, ‘-ndm’, ndm, ‘-ndf’, ndf=ndm*(ndm+1)/2)
ndm : نشاندهنده تعداد ابعاد می باشد و یک عدد صحیح می باشد (1و2و3)
ndf : نشاندهنده تعداد درجات آزادی می باشد و یک عدد صحیح (int) می باشد و معمولا از فرمول زیر بدست می آید و طبیعتا نوشتن آن کاملا اختیاری می باشد.
ndf=ndm*(ndm+1)/2
مثال : یک مدل 2 بعدی با 3 درجه آزادی
model(‘basic’,’-ndm’,2,’-ndf’,3)
این دستور یک المان برای OpenSees تولید می کند.
شکل کلی استفاده :
element(eleType, eleTag, *eleNodes, *eleArgs)
eleType : نشاندهنده نوع المان می باشد و یک رشته می باشد. (str)
eleTag : نشاندهنده تگ المان می باشد و یک عدد صحیح می باشد.(int)
eleNodes* : گرههای ابتدا و انتها که اگر بصورت لیست باشد بایستی اولشون یک علامت ستاره( * ) قرار دهید. می توان بدون استفاده از لیست هم گرههای ابتدا و انتها را معرفی کرد که در اینصورت نیازی به گذاشتن علامت ستاره (*) هم نیست. بطوریکه هر دو مقدار گرهها یک عدد صحیح(int) خواهند بود.
eleArgs* : لیست آرگومانهای سطح مقطع و تگ نوع متریال المان که اگر بصورت لیست باشد، بایستی اولشون یک علامت ستاره( * ) قرار دهید. می توان بدون استفاده از لیست هم مقدار سطح مقطع و تگ نوع متریال المان را معرفی کرد که در اینصورت نیازی به گذاشتن علامت ستاره (*) هم نیست. بطوریکه مقدار سطح مقطع(A) یک عدد اعشاری و مقدار تگ نوع متریال المان یک عدد صحیح(int) خواهد بود.
مثال : یک المان از نوع ‘truss’ با تگ المان 1 که گره ابتدا و انتها بترتیب iNode و jNode و همچنین مقدار سطح مقطع(A) و تگ متریال المان (matTag) بصورت لیست معرفی شده اند.
اگر همین مثال بالا را بصورت بدون لیست بنویسیم، بصورت زیر خواهد بود.
element(eleType,eleTag,iNode,jNode,A,matTag)
یا اگر بصورت پارامتریک ننویسیم خواهیم داشت:
element(‘truss’,1,1,3,10.0,1)
که در آن
شماره گره ابتدا = 1
شماره گره انتها= 3
سطح مقطع (A) = 10.0
تگ المان = 1
المانهایی که قابل تعریف می باشند. عبارتند از 16 نوع المان که در ادامه اسامی آنها ذکر شده است و برای هرکدام از این 16 المان اصلی، روشهای مختلف تعریف ذکر شده است
1- Zero-Length Element
- zeroLength Element
- zeroLengthND Element
- zeroLengthSection Element
- CoupledZeroLength Element
- zeroLengthContact Element
- zeroLengthContactNTS2D
- zeroLengthInterface2D
- zeroLengthImpact3D
2- Truss Elements
3- Beam-Column Elements
- Elastic Beam Column Element
- Elastic Beam Column Element with Stiffness Modifiers
- Elastic Timoshenko Beam Column Element
- Beam With Hinges Element
- dispBeamColumn
- forceBeamColumn
- nonlinearBeamColumn
- Flexure-Shear Interaction Displacement-Based Beam-Column Element
- MVLEM – Multiple-Vertical-Line-Element-Model for RC Walls
- SFI MVLEM – Cyclic Shear-Flexure Interaction Model for RC Walls
4- Joint Elements
5- Link Elements
6- Bearing Elements
- Elastomeric Bearing (Plasticity) Element
- Elastomeric Bearing (Bouc-Wen) Element
- Flat Slider Bearing Element
- Single Friction Pendulum Bearing Element
- Triple Friction Pendulum Bearing Element
- Triple Friction Pendulum Element
- MultipleShearSpring Element
- KikuchiBearing Element
- YamamotoBiaxialHDR Element
- ElastomericX
- LeadRubberX
- HDR
- RJ-Watson EQS Bearing Element
- FPBearingPTV
7- Quadrilateral Elements
- Quad Element
- Shell Element
- ShellDKGQ
- ShellDKGT
- ShellNLDKGQ
- ShellNLDKGT
- ShellNL
- Bbar Plane Strain Quadrilateral Element
- Enhanced Strain Quadrilateral Element
- SSPquad Element
8- Triangular Elements
9- Brick Elements
10- Tetrahedron Elements
11- UC San Diego u-p element (saturated soil)
- Four Node Quad u-p Element
- Brick u-p Element
- BbarQuad u-p Element
- BbarBrick u-p Element
- Nine Four Node Quad u-p Element
- Twenty Eight Node Brick u-p Element
12- Other u-p elements
13- Contact Elements
14- Cable Elements
15- PFEM Elements
16- Misc
این دستور یک گره برای مدل در OpenSees تولید می کند.
شکل کلی استفاده :
node(nodeTag, *crds, ‘-ndf’, ndf, ‘-mass’, *mass, ‘-disp’, *disp, ‘-vel’, *vel, ‘-accel’, *accel)
nodeTag: نشاندهنده تگ گره می باشد و یک عدد صحیح می باشد. (int)
crds*: نشاندهنده مختصات گره می باشد و شامل اعداد اعشاری می باشد. (list (float)) که اگر بصورت لیست تعریف شود، بایستی در ابتدای عبارت crds از یک علامت ستاره(*) استفاده شود.
ndf : آزادی گرهی از نوع (float) که دستوری اختیاری می باشد.
mass* : لیست جرم گرهی از نوع(list (float)) که دستوری اختیاری می باشد.
disp* : لیست موقعیت گرهی از نوع(list (float)) که دستوری اختیاری می باشد.
vel* : لیست سرعت گرهی از نوع(list (float)) که دستوری اختیاری می باشد.
بکمک این دستور گیرداری یک گره تعریف می شود و چهار روش مختلف زیر برای تعریف گیرداری یک گره وجود دارد.
شکل کلی استفاده :
fix(nodeTag, *constrValues)
nodeTag: نشاندهنده تگ گره می باشد و یک عدد صحیح می باشد. (int)
constrValues*: یک لیست از اعداد 0 یا 1 می باشد که عدد 0 نشانگر آزادی و عدد1 نشانگر گیرداری می باشد. اگر بصورت لیست تعریف شود، بایستی در ابتدای عبارت از یک علامت ستاره(*) استفاده شود.
مثال :
شکل کلی استفاده :
fix(nodeTag, *constrValues)
nodeTag: نشاندهنده تگ گره می باشد و یک عدد صحیح می باشد. (int)
constrValues*: یک لیست از اعداد 0 یا 1 می باشد که عدد 0 نشانگر آزادی و عدد1 نشانگر گیرداری می باشد. اگر بصورت لیست تعریف شود، بایستی در ابتدای عبارت از یک علامت ستاره(*) استفاده شود.
مثال :
شکل کلی استفاده :
fix(nodeTag, *constrValues)
nodeTag: نشاندهنده تگ گره می باشد و یک عدد صحیح می باشد. (int)
constrValues*: یک لیست از اعداد 0 یا 1 می باشد که عدد 0 نشانگر آزادی و عدد1 نشانگر گیرداری می باشد. اگر بصورت لیست تعریف شود، بایستی در ابتدای عبارت از یک علامت ستاره(*) استفاده شود.
مثال :
شکل کلی استفاده :
fix(nodeTag, *constrValues)
nodeTag: نشاندهنده تگ گره می باشد و یک عدد صحیح می باشد. (int)
constrValues*: یک لیست از اعداد 0 یا 1 می باشد که عدد 0 نشانگر آزادی و عدد1 نشانگر گیرداری می باشد. اگر بصورت لیست تعریف شود، بایستی در ابتدای عبارت از یک علامت ستاره(*) استفاده شود.
مثال :
بکمک این دستور گیرداری چندین گره در چند درجه آزادی تعریف می شود و چهار روش مختلف زیر برای آن وجود دارد.
یک گره فرعی(cNodeTag) را در درجات آزادی مختلف به یک گره اصلی(rNodeTag) شبیه سازی می کند.
شکل کلی استفاده :
equalDOF(rNodeTag, cNodeTag, *dofs)
rNodeTag : برچسب عدد صحیح گره حفظ شده یا اصلی را مشخص می کند.(int)
cNodeTag : برچسب عدد صحیح گره محدود یا فرعی را مشخص می کند.(int)
dofs* : لیست درجه های آزادی گره که در cNode محدود می شوند تا همان محدوده های rNode باشد ، از 1 تا ndf ، تعداد درجه های گره آزادی است.
(list (int))
مثال : گره فرعی 1101 در درجات آزادی 1و2و3 به گره اصلی 11 شبیه سازی شده است.
dof=[1,2,3]
rNodeTag=11
cNodeTag=1101
equalDOF(rNodeTag, cNodeTag,*dofs)
دستور بالا را بصورت غیرپارامتریک می توانیم بصورت ساده شده ی زیر بنویسیم
equalDOF(11, 1101, 1,2,3)
روش دوم : equalDOF_Mixed command
یک گره فرعی(cNodeTag) را در درجات آزادی مختلف به یک گره اصلی(rNodeTag) شبیه سازی می کند.
شکل کلی استفاده :
equalDOF_Mixed(rNodeTag, cNodeTag, numDOF, *rcdofs)
rNodeTag : برچسب عدد صحیح گره حفظ شده یا اصلی را مشخص می کند.(int)
cNodeTag : برچسب عدد صحیح گره محدود یا فرعی را مشخص می کند.(int)
numDOF : تعداد درجه ازادی که شبیه سازی می شوند.(int)
rcdofs* : لیست درجه های آزادی گره که در cNode محدود می شوند تا همان محدوده های rNode باشد ، از 1 تا ndf ، تعداد درجه های گره آزادی است.
(list (int))
rcdofs = [rdof1, cdof1, rdof2, cdof2, ...]
مثال : گره فرعی 1101 در 2 درجه آزادی 1و2 به 2 درجه آزادی 1و2 گره اصلی 11 شبیه سازی شده است.
rcdofs=[1,1,2,2,3,3]
rNodeTag=11
cNodeTag=1101
numDOF=2
equalDOF(rNodeTag, cNodeTag,numDOF,*rcdofs)
روش سوم: rigidDiaphragm command
این دستور بین گره ها محدودیت چند نقطه ایجاد می کند و درجات آزادی خاصی را در گره های فرعی ذکر شده محدود می کنند تا گویی در یک صفحه صلب با گره اصلی حرکت می کنند. برای اجرای این محدودیت ، محدودیت Transformation توصیه می شود.
شکل کلی استفاده :
rigidDiaphragm(perpDirn, rNodeTag, *cNodeTags)
جهت عمود بر صفحه صلب (مثال: جهت 3 به صفحه 1-2 عمود است) : perpDirn (int)
برچسب عدد صحیح شناسایی گره اصلی : rNodeTag (int)
برچسب های عدد صحیح گره های فرعی : cNodeTags (list (int))
شکل کلی استفاده :
rigidLink(type, rNodeTag, cNodeTag)
آرگومان پایه رشته ای برای اتصال نوع صلب که دو نوع می باشد: type (str)
‘bar’ : فقط درجه آزادی انتقالی ، دقیقاً به همان درجه گره اصلی محدود خواهد شد
‘beam’ : هر دو درجه آزادی چرخشی و انتقالی محدود می شوند.
برچسب عدد صحیح شناسایی گره اصلی : rNodeTag (int)
برچسب عدد صحیح شناسایی گره فرعی: cNodeTag (int)
این دستور برای ساخت یک شی سری زمانی استفاده می شود که نشان دهنده رابطه بین زمان موجود در دامنه ، t و ضریب بار اعمال شده بر بارها ، λ ، در الگوی بارگذاری که شی TimeSeries با آن مرتبط است ، یعنی
λ = F ( t)
شکل کلی استفاده :
timeSeries(tsType, tsTag, *tsArgs)
نوع سری زمانی : tsType (str)
برچسب سری زمانی : tsTag (int)
یک لیست از آرگومانهای سری زمانی : tsArgs (list)
در ادامه 7 نوع سری زمانی مختلف ذکر می شود
- Constant TimeSeries
- Linear TimeSeries
- Trigonometric TimeSeries
- Triangular TimeSeries
- Rectangular TimeSeries
- Pulse TimeSeries
- Path TimeSeries
1- سری زمانی نوع ثابت : Constant TimeSeries
این دستور برای ساخت یک شی TimeSeries استفاده می شود که در آن فاکتور بار اعمال شده ثابت می ماند و مستقل از زمان در دامنه است ، به عنوان مثال λ = f (t) = C
شکل کلی استفاده :
timeSeries(‘Constant’, tag, ‘-factor’, factor=1.0)
برچسب منحصر به فرد در میان اشیا سری زمانی : tag (int)
عامل بار اعمال شده (اختیاری) : factor (float)
2- سری زمانی نوع خطی: Linear TimeSeries
این دستور برای ساخت یک شی TimeSeries استفاده می شود که در آن فاکتور بار اعمال شده متناسب با زمان موجود در دامنه باشد ، به عنوان مثال
λ=f(t)=cFactor∗t
شکل کلی استفاده :
timeSeries(‘Linear’, tag, ‘-factor’, factor=1.0)
برچسب منحصر به فرد در میان اشیا سری زمانی : tag (int)
عامل خطی (اختیاری) : factor (float)
3- سری زمانی مثلثاتی: Trigonometric TimeSeries
این دستور برای ساخت یک شی TimeSeries استفاده می شود که در آن فاکتور بار برخی از عملکردهای مثلثاتی زمان در دامنه است
شکل کلی استفاده :
timeSeries(‘Trig’, tag, tStart, tEnd, period, ‘-factor’, factor=1.0, ‘-shift’, shift=0.0, ‘-zeroShift’, zeroShift=0.0)
برچسب منحصر به فرد در میان اشیا سری زمانی : tag (int)
زمان شروع ضریب بار غیر صفر : tStart (float)
زمان پایان ضریب بار غیر صفر : tEnd (float)
دوره مشخصه موج سینوسی: period (float)
تغییر فاز در رادیان. (اختیاری) : shift (float)
ضریب بار. (اختیاری) : factor (float)
تغییر صفر (اختیاری) : zeroShift (float)
4- سری زمانی مثلثی: Triangular TimeSeries
این دستور برای ساخت یک شی TimeSeries استفاده می شود که در آن فاکتور بار برخی از عملکردهای مثلثی زمان در دامنه است.
شکل کلی استفاده :
timeSeries(‘Triangle’, tag, tStart, tEnd, period, ‘-factor’, factor=1.0, ‘-shift’, shift=0.0, ‘-zeroShift’, zeroShift=0.0)
برچسب منحصر به فرد در میان اشیا سری زمانی : tag (int)
زمان شروع ضریب بار غیر صفر : tStart (float)
زمان پایان ضریب بار غیر صفر : tEnd (float)
دوره مشخصه موج سینوسی : period (float)
تغییر فاز در رادیان. (اختیاری) : shift (float)
ضریب بار. (اختیاری) : factor (float)
تغییر صفر (اختیاری) : zeroShift (float)
5- سری زمانی مستطیلی: Rectangular TimeSeries
این دستور برای ساخت یک شی TimeSeries استفاده می شود که ضریب بار آن برای یک دوره مشخص ثابت است و در غیر این صورت 0 است ، به عنوان مثال
شکل کلی استفاده :
timeSeries(‘Rectangular’, tag, tStart, tEnd, ‘-factor’, factor=1.0)
برچسب منحصر به فرد در میان اشیا سری زمانی : tag (int)
زمان شروع ضریب بار غیر صفر : tStart (float)
زمان پایان ضریب بار غیر صفر : tEnd (float)
ضریب بار. (اختیاری): factor (float)
6- سری زمانی پالسی: Pulse TimeSeries
این دستور برای ساخت یک شی TimeSeries استفاده می شود که در آن فاکتور بار برخی از عملکردهای پالس زمان موجود در دامنه است.
شکل کلی استفاده :
timeSeries(‘Pulse’, tag, tStart, tEnd, period, ‘-width’, width=0.5, ‘-shift’, shift=0.0, ‘-factor’, factor=1.0, ‘-zeroShift’, zeroShift=0.0)
برچسب منحصر به فرد در میان اشیا سری زمانی : tag (int)
زمان شروع ضریب بار غیر صفر : tStart (float)
زمان پایان ضریب بار غیر صفر. : tEnd (float)
مشخصات پریود پالس : period (float)
عرض پالس به عنوان کسری از دوره. (اختیاری) : width (float)
تغییر فاز در چند ثانیه. (اختیاری) : shift (float)
ضریب بار. (اختیاری) : factor (float)
تغییر صفر (اختیاری) : zeroShift (float)
7- سری زمانی مسیر: Path TimeSeries
رابطه بین فاکتور بار و زمان توسط کاربر بعنوان یک سری نقاط گسسته در فضای 2 بعدی (ضریب بار ، زمان) وارد می شود. نقاط ورودی می توانند از یک فایل یا از یک لیست در اسکریپت به دست بیایند. وقتی زمان مشخص شده با هیچ یک از نقاط ورودی مطابقت نداشته باشد ، از درون یابی خطی بین نقاط استفاده می شود. روشهای زیادی برای تعیین مسیر بارگذاری وجود دارد ، به عنوان مثال فاکتورهای بارگذاری شده با values یا filepath و زمان تنظیم شده با dt ، time یا fileTime.
شکل کلی استفاده :
timeSeries(‘Path’, tag, ‘-dt’, dt=0.0, ‘-values’, *values, ‘-time’, *time, ‘-filepath’, filepath=”, ‘-fileTime’, fileTime=”, ‘-factor’, factor=1.0, ‘-startTime’, startTime=0.0, ‘-useLast’, ‘-prependZero’)
برچسب منحصر به فرد در میان اشیا سری زمانی : tag (int)
فاصله زمانی بین نقاط مشخص شده (اختیاری) : dt (float)
مقادیر فاکتور بارگذاری شده در (لیست) (اختیاری) : values (list (float))
مقادیر زمان در (لیست). (اختیاری) : time (list (float))
پرونده حاوی مقادیر فاکتورهای بارگیری. (اختیاری) : filepath (str)
پرونده حاوی مقادیر زمان برای فاکتورهای بار مربوطه. (اختیاری) : fileTime (str)
عاملی برای ضرب فاکتورهای بار (اختیاری) : factor (float)
زمان شروع فاکتورهای بار (اختیاری) : startTime (float)
استفاده از آخرین مقدار پس از پایان سری (اختیاری) : '-useLast' (str)
اضافه کردن مقدار صفر به مجموعه عوامل بار (اختیاری): '-prependZero' (str)
راهنمای دستورات آنالیز
[ Analysis commands ]
راهنمای دستورات خروجی
[ [Output commands ]
راهنمای دستورات کاربردی
[ [Utility commands ]
راهنمای دستورات اندرکنش سازه - سیالات
[ [FSI commands ]
راهنمای دستورات اندرکنش سازه - سیالات
[ [FSI commands ]
شما باید وارد شوید تا بتوانید یک نظر ارسال کنید.
